Komende dinsdag, 17 april 2018, staat in het teken van Leonard Nolens (Bree, 1947). De dichter wordt geëerd met een studienamiddag, gevolgd door de presentatie van het Nolens handboek en de uitreiking van een eredoctoraat van de Universiteit Gent. In het ruim tweehonderdjarige bestaan van de academische instelling is Leonard Nolens de eerste Nederlandstalige dichter die deze eer te beurt valt.

Alle praktische informatie over het verloop van deze uitgebreide hommage aan Nolens (georganiseerd door de KANTL, het Poëziecentrum en de vakgroep Letterkunde - afdeling Nederlands van de UGent) vind je op deze website. Daar kun je je ook nog aanmelden voor deze gratis toegankelijke dag.

Ons Erfdeel heeft het oeuvre van Leonard Nolens zeer goed gevolgd. Op deze pagina hebben we alle stukken over zijn werk bijeengebracht; ze zijn allemaal online te lezen.

We vroegen Miriam Van hee, de recentste laureaat van de Ultima voor de Letteren, naar haar favoriete Claus-gedicht. Het werd een beklemmend vers uit De Oostakkerse gedichten.

In dit bericht kun je haar keuze lezen. 

Wij vroegen dichter Ellen Deckwitz naar haar favoriete Claus-gedicht. Zij koos voor ‘Oude man met varken’: “De gedichten die Claus schreef over het boerenleven voelen alsof ze speciaal voor mij gemaakt zijn.Je proeft meteen de klei in je mond.”

In dit bericht vind je de rest van Deckwitz’ toelichting en het volledige gedicht.

We vroegen Ester Naomi Perquin, de Nederlandse Dichter des Vaderlands, naar haar favoriete Claus-gedicht. Zij koos voor ‘Nu nog’ en wel hierom: “ik nog zat na te gloeien. Die bruingebakken stem. Dat vuur, die honing, die verbetenheid, die nijd, die melancholie vermengd met wellust… Ik had niet geweten dat je met één tekst zoveel teweeg kunt brengen.”

Lees de rest van Perquins motivatie en het gedicht in dit blogbericht.

Claus zal vooral als dichter overleven, vindt Ons Erfdeel vzw-hoofdredacteur Luc Devoldere. Hij is een van die zeldzame dichters die grootse verzen heeft afgeleverd waarin vaak een zwakke, soms lullige regel voorkomt. Je moet een groot dichter zijn om daarmee weg te geraken. Oostende mag dus haar zegeningen tellen dat iemand over haar hét gedicht schreef; West-Vlaanderen weet het al lang, en de klappertandende liefde komt aan al haar trekken bij deze man die haar neergeschreven heeft.

Van meet af aan wordt de lezer de wereld van de roman in gezogen, het gevolg van de geraffineerde wijze waarop spanning wordt opgewekt.

Dat schrijft de jury van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, die aan Lize Spit voor haar debuutroman Het smelt de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs heeft toegekend. Dat is een stimuleringsprijs die jaarlijks wordt uitgereikt, afwisselend in de categorieën poëzie en proza, aan een schrijver van wie in de voorgaande jaren de eerste (twee) publicaties zijn verschenen.

Ook Maarten Dessing was enthousiast in zijn Ons Erfdeel-recensie van deze roman, waarvoor Spit eerder al de Bronzen Uil, de Hebban Debuutprijs en de Nederlandse Boekhandelsprijs kreeg:

De even subtiele als glasheldere structuur is onmiskenbaar het sterkste punt van ‘Het smelt’. Dát stuwt de lezer onherroepelijk voort.

Lees in dit bericht Dessings volledige bespreking.

“De verschillen tussen Nederland en België illustreren dat de Europese Unie geen eenheidsworst maakt van de lidstaten.”

Dat zei Frank Vandenbroucke, Belgisch oud-minister en momenteel professor aan de Universiteit van Amsterdam, eind 2017 in Breda tijdens zijn Pacificatielezing. De kleine welvaartsstaten België en Nederland kunnen volgens hem succesvol zijn in de EU, “maar ze mogen niet ‘klein’ zijn in hun visie op Europa”.

Vandenbroucke heeft zijn lezing (te vinden op www.pacificatielezingen.org) voor ons bewerkt tot een boeiend artikel dat in Franse en Engelse vertaling is te lezen op de blogs van Septentrion en The Low Countries.

Het onschuldige witte konijn nijntje kent iedereen. Maar aan Dick Bruna’s hand ontsproot ook een gitzwarte beer die het icoon werd voor meer dan duizend detectives, spannende verhalen en zelfs literaire klassiekers van uitgeverij Bruna. Die andere, duistere beeldtaal van de vorig jaar overleden nijntje-creator staat centraal in de tentoonstelling De donkere kant van Dick Bruna, die nog tot en met 19 augustus te zien is in de Rotterdamse Kunsthal. 

Bruna’s donkere illustraties hebben in al hun eenvoud eenzelfde grote zeggingskracht als die van nijntje. Alleen nam de illustrator voor de zwarte beertjes allesbehalve een blad voor de mond en doopte zijn pen extra diep in de inktpot.

In Ons Erfdeel 4/2017 schreef literair journalist en zelfverklaarde Cover Lover Dirk Leyman een fraai stuk over de ruim tweeduizend boekomslagen die Dick Bruna maakt voor de Zwarte Beertjes-reeks van zijn vader-uitgever A.W. Bruna. Je kunt het in dit bericht lezen. 

“Een genereuze inkijk in een uitgebreid oeuvre, zijn visuele kracht en verfijning”, dat belooft AMVK, een expositie van de beeldend kunstenaar, grafisch ontwerper en performer Anne-Mie Van Kerckhoven (of AMVK, Antwerpen, 1951), die je nog tot en met 13 mei in het museum M HKA kunt zien. 

Kunstjournalist Marc Ruyters omschreef AMVK in Ons Erfdeel ooit als “verpleegster van het menselijke brein”. Haar oeuvre loopt volgens hem qua materialen en technieken zozeer uiteen dat het moeilijk te catalogiseren is. Tegelijk is het heel erg herkenbaar door de aanpak in vormen en kleuren, stelt Ruyters. Essentieel is dat ze zich met haar kunst afzet tegen een verstikkende, betuttelende en discriminerende samenleving. “Ik vertrek altijd vanuit een verontwaardiging, omdat iedereen alles maar lijkt te slikken”, zegt ze daarover. De vrouw staat centraal in haar werk: tegelijk sterk en zwak, mythisch en vulgair, pornografisch en mystiek. Kunst kan voor haar een louterend effect hebben. Bovendien: haar werk kan esthetisch verdomd mooi zijn.

Je kunt zijn artikel over AMVK in dit bericht lezen.

De Vlaamse culturele website Cutting Edge heeft maandag 5 maart voor de dertiende maal zijn jaarlijkse Awards uitgereikt. In de categorie ‘beste film nationaal’ ging de prijs naar Le Fidèle, de derde speelfilm van Michaël Roskam, die eerder al Rundskop (2011) en The Drop (2014) draaide.

In het eerste Ons Erfdeel-nummer van 2018 zag Karin Wolfs in de bekroonde film “een omgekeerde Orpheus en Eurydice”. In dit bericht vind je haar volledige recensie.